رمان نویسی در بالکان و مخصوصا در جغرافیایی که امروز صربستان نامیده می شود، دارای سابقه ای طولانی است. نویسندگان مشهوری چون ایوو آندریچ و محمد سلیموویچ از همین منطقه برخاسته اند. کتاب “پلی بر رودخانه درینا” اثر جاودانه آندریچ در سال ۱۹۶۰ برنده جایزه نوبل شد. او در این کتاب با تشریح شهر کوچکی در کنار پل رودخانه درینا سیر تاریخ و روحیه مردم را از دوران سلطه ترک ها تا رونق بورژوازی چنان استادانه بیان می کند که خواننده با تاریخ چهار قرن از نظر تحول های اجتماعی آشنایی پیدا می کند. کتاب، نمونه عالیترین آثار ادبی جهان است و می توان آن را همپایه جنگ و صلح تولستوی دانست.
ایوو آندریچ در این کتاب به بازنویسی تاریخ ملت یوگسلاوی می پردازد که سال ها علیه سلطه خارجی مبارزه کردند و سرانجام آن ها را از خاک خود راندند. آندریچ، طبع سرکش و نافرمان مردم یوگسلاوی و صربستان، پراکندگی مذهبی، و تعصب خشک سلطه گران را به خوبی در سطر سطر داستان خویش نمایش می دهد و برای ارتباط قسمت های مختلف داستان (که سال های بسیار طولانی و فاصله های زمانی زیادی را در بر می گیرد) از یک پل زیبا و عظیم که توسط عثمانی ها بر فراز رودخانه همیشه خروشان درینا ساخته شده استفاده می کند. قتل و غارت ، خیزش ملل مغلوب، نیروی گریز از مرکز دهقانان و ملاکان صربستانی و عوامل دیگری که سبب آزاد شدن مجارستان و سپس صربستان از سیطره عثمانی ها شد در سیر حوادث داستان به تصویر کشیده شده است.
این کتاب نکاتی آموزنده از تاریخ جهان و تحولات آن (شامل صعود و سقوط امپراتوری ها) را در بر دارد و در نوع خود یک اثر جامعه شناسی خوب می باشد. ر این کتاب دلایل کینه تاریخی مسلمانان و مسیحیان صرب که سبب فاجعه بوسنی در قرن بیستم شد و یا تنوع قومی یوگسلاوی با ظرافت توسط نویسنده بیان شده است.
کتاب پیش از پیروزی انقلاب اسلامی توسط آقای دکتر براهنی به فارسی ترجمه شده و آقای دیان بوگدانوویچ مقدمه روشنگری بر آن نگاشته اند.
دیدگاه‌ها (0)